FIZYKA - KLASA VII

  • Zdzisław Kaczorowski
  • Email: kaczorowski.zdzislaw1@gmail.com

...::|zk4cz|::...Zestaw zadań w formacie pdf


Zadanie 1.

Oblicz prędkość samochodu, który poruszając się ruchem jednostajnym, w ciągu 2 godzin przebył drogę 140 km.


Zadanie 2.

Jaką drogę przebył samochód w ciągu 15 minut, jeżeli porusza się ze stałą prędkością 60 km/h?


Zadanie 3.

Ciało poruszające się ruchem jednostajnym prostoliniowym przebyło w ciągu pierwszej minuty ruchu drogę równą 5 m. Oblicz:

  1. jaką drogę pokona to ciało w ciągu trzech pierwszych minut ruchu,
  2. jaką drogę pokona ciało w trzeciej minucie ruchu?

Zadanie 4.

Kto porusza się szybciej rowerzysta jadący z prędkością 15 km/h czy motocyklista jadący z prędkością 5 m/s?


Zadanie 5.

Wykres przedstawia przebieg prędkości pojazdu w czasie 5 godzin.

Na podstawie wykresu oblicz:

  1. jaką drogę przejechał pojazd na odcinku AB?
  2. jaką drogę przejechał pojazd na odcinku BC?
  3. jaką drogę przejechał pojazd na odcinku CD?
  4. jaką drogę przejechał pojazd na odcinku DE?
  5. jaką drogę przejechał pojazd na odcinku EF?
  6. jaką łączną drogę przebył pojazd?
  7. jaka była średnia prędkość pojazdu na odcinku AF?

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


  1. Dźwignia dwustronna to sztywny pręt podparty w jednym punkcie, do którego siły są przyłożone po obu stronach punktu podparcia. Na rys. 1 i 2 możesz dokonać analizy równowagi takiej dźwigni. Rysunki przedstawiają wykorzystanie dźwigni jako wagi grawitacyjnej.
  2. Aby waga była w równowadze na rys. 1 przy jednakowych długościach ramion wagi (r1=r2) siły ciężkości F1 i F2 muszą być jednakowe.
  3. Na rys. 2 pierwsze ramię dźwigni r1 jest dwa razy dłuższe niż r2. Aby zrównoważyć dźwignię konieczne jest podwojenie siły F2. Oznacza to, że równowaga dźwigni dwustronnej zależy również o stosunku długości jej ramion.
  4. Rys. 3 przedstawia prawo dźwigni, czyli warunek jej równowagi.
  5. Dokonaj analizy przykładu 1 a i 1 b ze str. 139 podręcznika.
  6. W celu lepszego zrozumienia tematu obejrzyj filmy:
  7. Teraz możesz już zastosować zdobytą wiedzę w praktyce. Przeanalizuj przykład 2 ze strony 140.
  8. Całość lekcji wraz z rysunkami, wzorami i przykładami umieść w zeszycie z fizyki.

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


Sławne powiedzenie Archimedesa "Dajcie mi punkt podparcia, a poruszę Ziemię" nawet dzisiaj działa na wyobraźnię. Dlatego warto poznać praktyczne zastosowania zasadę dźwigni w praktyce.

Zanim przejdziesz do rozwiązywania zadań obejrzyj film:

Zadanie 1.

Huśtawka równoważna ma ramiona o długości 2 m. Na jej jednym końcu siedzi dziecko o masie m1 = 32 kg. Oblicz w jakiej odległości od środka powinien usiąść dorosły o masie m = 80 kg aby huśtawka była w równowadze.

Zadanie 2.

Na lewe ramię dźwigni dwustronnej o długości 25 cm działa pionowo w dół siła o wartości 160 N. Dźwignia jest w równowadze gdy na prawe ramie działa siła 20 N. Jaka jest długość prawego ramienia dźwigni?

Zadanie 3.

Ewa i Karol siedzą na huśtawce, która jest w równowadze. Karol siedzi w odległości 1,5 m od środka. Ewa w odległości 3 m. Oblicz masę Karola, jeśli wiadomo, że Ewa ma masę 25 kg.

Zadanie 4.

Opisz jak można określić masę swojego kolegi za pomocą doświadczenia na huśtawce równoważnej znając swoją masę.

Wszystkie zadania rozwiąż i zapisz w zeszycie przedmiotowym.

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


Zanim przejdziesz do rozwiązywania zadań obejrzyj film:

Na podstawie informacji zawartych na filmie lub z innych źródeł odpowiedz na pytania. odpowiedzi w formie notatki zapisz w zeszycie.

  1. Podaj przykłady świadczące o cząsteczkowej budowie materii.
  2. Co to jest atom i cząsteczka?
  3. Z czego składa się atom?
  4. Co to jest dyfuzja?

Siły spójności

Siły spójności to siły działające między cząsteczkami tego samego rodzaju. Można to zjawisko za obserwować, gdy np. do szklanego naczynia nalejemy rtęć w stanie ciekłym. Podczas tego zjawiska powstaje menisk wypukły. Menisk wypukły powstaje, gdy siły spójności mają większą wartość od siły przylegania.

Siły przylegania

Siły przylegania to siły działające między cząsteczkami różnego rodzaju. Można to zjawisko za obserwować, gdy do szklanego naczynia nalejemy wodę. Podczas tego doświadczenia za obserwujemy menisk wklęsły. Ten menisk powstaje, ponieważ siły przylegania mają większą wartość od siły spójności.

Napięcie powierzchniowe

zjawisko fizyczne występujące na styku powierzchni cieczy z ciałem stałym, gazem lub inną cieczą przejawiające się tym, że zachowuje się ona jak napięta, sprężysta błona. Zjawisko to związane jest z istnieniem niezrównoważonych na powierzchni sił przyciągania międzycząsteczkowego i równe jest sile przypadającej na jednostkę obwodu ograniczającego powierzchnię cieczy o kierunku prostopadłym do powierzchni cieczy.

Obejrzyj film:

Obejrzyj jeszcze jeden film. Możesz oglądać jeszcze inne filmy z internetu. Na ich podstawie wykonaj przynajmniej jedno doświadczenie z naszego tematu. Zrób zdjęcie i prześlij na mój adres.

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


Materiały:

Podręcznik - str. 158, internet. Polecam szczególnie zapoznanie się z materiałem na stronie:

link do strony: epodreczniki.pl - Stany skupienia materii - kliknij

  1. Stany skupienia - podział

    Ciało fizyczne zbudowane z danej substancji znajduje się w jednym z trzech stanów skupienia:

    • stałym
    • ciekłym
    • gazowym (lotnym)

    w określonych warunkach ta sama substancja może równocześnie występować w dwóch lub trzech stanach skupienia.

  2. Właściwości ciał
    • W stanie stałym – ciało posiada określony kształt i określoną objętość. Mimo działania niewielkich sił ten stan zachowuje. Ciała w stanie stałym charakteryzują się sprężystością. Każdy z przedmiotów inaczej reaguje na zagniatanie, zarysowania powierzchni czy złamania. Plastelina i drut po zgnieceniu czy wygięciu mają nowy trwały kształt, są plastyczne. Gąbka pod wpływem siły zmienia kształt, a po ustaniu siły wraca do pierwotnej postaci, czyli odkształcanie jest nietrwałe, sprężyste.
    • W stanie ciekłym – ciecze mają swoją objętość, ale nie mają swojego kształtu – przyjmują kształt naczynia, w którym się znajdują. Są mało ściśliwe. Cząsteczki cieczy są położone blisko siebie, ale oddziaływanie między nimi nie jest już tak duże i cząsteczki te mogą przemieszczać się względem siebie.
    • W stanie gazowym – są ciałami w stanie lotnym. Są ściśliwe i rozprężliwe, nie mają swojego kształtu ani określonej objętości i samorzutnie wypełniają dostępną przestrzeń. Ciało rozprzestrzenia się w całej objętości naczynia. Cząsteczki znajdują się w dużym oddaleniu od siebie, a oddziaływanie międzycząsteczkowe są bardzo słabe

  3. Wpływ temperatury na zmianę stanu skupienia

    W otaczającym nas świecie często dochodzi do zmian stanów skupienia ciał. Przykładowo: gdy wrzucamy kostkę lodu do napoju, jest ona ciałem stałym, jednak szybko może się zmienić w ciecz. Innym przykładem jest żelazo, które najczęściej widzimy w postaci ciała stałego, ale gdy podgrzejemy ten metal w piecu hutniczym do temperatury ok. 1540°C, to zamieni się w ciecz. Rtęć, stosowana w termometrach laboratoryjnych, w temperaturze pokojowej jest cieczą, jednak po ochłodzeniu do temperatury poniżej –39°C staje się ciałem stałym. Przyjrzyjmy się, w jaki sposób można zmieniać stany skupienia ciał i jak nazywają się procesy, które do tych zmian prowadzą.

  4. Temperatura topnienia i wrzenia
  5. Zmiany stanu skupienia a objętość

Zapoznaj się z tematem i zapisz notatkę w zeszycie.

Zdefiniuj w zeszycie zmiany skupienia materii:

  1. topnienie
  2. krzepnięcie
  3. parowanie
  4. skraplanie
  5. sublimacja
  6. resublimacja

Rozwiąż zadania: 1, 2, 3 ze str. 162 z podręcznika.

Zrób zdjęcia dokumentujące twoją pracę i prześlij na moją pocztę.

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


Materiały:

Podręcznik - str. 163 - 167, internet.

Szczególnie polecam zapoznanie się z materiałem na stronach:

  1. Termometr

    Termometr to przyrząd do pomiaru temperatury metodą pośrednią, na podstawie zmiany pod wpływem temperatury właściwości termometrycznej ciała termometrycznego zastosowanego w termometrze.

    Podział termometrów ze względu na zasadę działania:

    • termometr cieczowy – wykorzystuje zjawisko rozszerzalności cieplnej cieczy (przeważnie rtęci albo alkoholu):
    • termometr bimetalowy, w którym wykorzystuje się różnice w rozszerzalności cieplnej dwóch metali;
    • termometr gazowy – czynnikiem roboczym jest gaz, mierzy się parametry gazu np. objętość przy stałym ciśnieniu lub ciśnienie przy stałej objętości;
    • termometr parowy – wykorzystuje zależność ciśnienia pary nasyconej od temperatury, stosowany w termostatach np. samochodowych;
    • termometr radiacyjny – działa na zasadzie pomiaru promieniowania emitowanego przez ciała (np. pirometr lub kamera termowizyjna);
    • termometr elektryczny – wykorzystuje wpływ temperatury na właściwości elektryczne materiałów wykorzystywanych do budowy czujników.

  2. Skale temperatury

    • Skala Celsjusza

      Skala Celsjusza została nazwana na cześć szwedzkiego astronoma Andersa Celsjusza (1701–1744). W roku 1742 Celsjusz stworzył skalę temperatur, gdzie 100 stopni było punktem zamarzania a 0 stopni punktem wrzenia wody.

      Tak skonstruowana skala była niezbyt wygodna, gdyż intuicja podpowiada, że wzrost odczuwania ciepła powinien odpowiadać zwiększeniu się wartości temperatury. Dlatego też skala Celsjusza została „odwrócona” i obecnie w warunkach normalnych lód topi się w temperaturze 0°C, a woda wrze w 100°C.

      Choć skala Celsjusza jest bardzo często spotykana w życiu codziennym, to w badaniach naukowych jest używana rzadko. Spowodowane jest to faktem, że przyjmuje ona zarówno wartości dodatnie, jak i ujemne, co może powodować pewne nieścisłości w różnego rodzaju definicjach, czy obliczeniach.

      Jednostką w skali Celsjusza jest 1 stopień Celsjusza (1°C)

    • Skala Kelvina

      Jest skalą termometryczną absolutną (bezwzględną), tzn. zero w tej skali oznacza najniższą teoretycznie możliwą temperaturę, jaką może mieć ciało. Jest to temperatura, w której (wg fizyki klasycznej) ustały wszelkie drgania cząsteczek. Temperatury tej praktycznie nie da się osiągnąć – obliczono ją na podstawie funkcji uzależniającej temperaturę od energii kinetycznej w gazach doskonałych. Funkcję tę opracował William Thomson, lord Kelvin, na którego cześć nazwano skalę i jednostkę temperatury.

      Jednostką w skali Kelvina jest 1 kelwin (1K)

    • Skala Fahrenheita

      Jedna ze skal pomiaru temperatury, zaproponowana w 1724 roku i nazwana od nazwiska jej twórcy Daniela Gabriela Fahrenheita (1686–1736). Była używana do pomiaru temperatury w krajach stosujących imperialne jednostki miar do połowy XX wieku, kiedy została wyparta przez skalę Celsjusza. Używana jest w USA, Kajmanach, Bahamach oraz Belize. W Kanadzie istnieje jako skala uzupełniająca.

      Jednostką w skali Fahrenheita jest 1 stopień Fahrenheita (1°F)

  3. Temperatura a ruch cząsteczek

    Aby otrzymać gorącą wodę, musimy ją podgrzać, czyli dostarczyć jej energii. Wiemy też, że cząsteczki ciała znajdują się w nieustannym ruchu i uderzają w ścianki naczynia, wywierając ciśnienie.

    Pojęcie temperatury jest związane z prędkościami poruszających się cząsteczek, a zatem z ich energią kinetyczną.

    Mówimy, że temperatura jest miarą energii kinetycznej cząsteczek, dokładniej – miarą średniej energii kinetycznej cząsteczek ciała. Im wyższa jest temperatura, tym szybciej poruszają się cząsteczki.

    Zderzające się ze sobą cząsteczki lub atomy mają różne energie, w dodatku zmieniające się w wyniku zderzeń. Cząsteczka uderzywszy w inną, o mniejszej prędkości, powoduje wzrost jej prędkości, a zatem i energii. Sama zaś energię traci i porusza się wolniej. Nie zmienia to jednak całkowitej sumy oraz wartości średniej energii.

    Zupełny bezruch cząsteczek oznacza najniższą możliwą temperaturę. jest to tzw. temperatura zera bezwzględnego.

    Energia wewnętrzna ciała to suma energii kinetycznych i potencjalnych wszystkich jego atomów i cząsteczek oraz energii oddziaływań między nimi. zależy ona od temperatury, ale także od liczby cząsteczek (a zatem od masy ciała).

  4. Zmiany energii wewnętrznej

  5. Zamiana kelwinów na stopnie Celsjusza

    T[K]= T[°C] + 273,15

    Przykład:

    -30°C = -30 + 273,15= 243,15K

  6. Zamiana stopni Celsjusza na kelwiny

    T[°C] = T[K] - 273,15

    Przykład:

    300K = 300 - 273,15 = 26,85°C

  7. Zamiana kelwinów i stopni Celsjusza na stopnie Fahrenheita

    Wzajemna zamiana kelwinów i stopni Celsjusza jest bardzo prosta, ponieważ:

    1°C = 1K

    W przypadku skali Fahrenheita ta zależność nie zachodzi. Powoduje to, że przeliczanie jest bardziej skomplikowane.

    W internecie znajdziecie wiele stron proponujących szybką konwersję przedstawionych tu skal temperatury.

    link do strony: Przelicznik jednostek miar temperatury - kliknij

  8. Zapoznaj się z tematem i zapisz notatkę w zeszycie.
  9. Wykonaj pisemnie Pytania i zadania z podręcznika ze str. 167
  10. Przelicz na stopnie Celsjusza:
    1. 25K
    2. 235K
    3. 273,15K
    4. 500K
  11. Przelicz na kelwiny:
    1. -225°C
    2. 0°C
    3. 45°C
    4. 500°C
  12. Zrób zdjęcia dokumentujące twoją pracę i prześlij na moją pocztę.

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


Materiały:

Podręcznik - str. 168 - 172, internet.

Obejrzyj film:

  1. Ile ciepła potrzeba, aby zwiększyć temperaturę ciała?

    Zależy to od tego, jak duży ma być przyrost temperatury ΔT, a także od masy ciała m. Z doświadczenia wiemy, że im większy przyrost temperatury, tym więcej potrzeba ciepła.

    Ilość ciepła potrzebnego, aby 1 kg dowolnej substancji ogrzać o 1°C (lub 1K) możemy wyznaczyć doświadczalnie. W twoim podręczniku opisane jest doświaczenie wyznaczania tego ciepła dla wody.

    Ze wzoru przedstawionego na rys. 1 widać, że ciepło właściwe c określa ilość energii potrzebnej do ogrzania ciała o masie m = 1kg o 1°C (lub 1K).

  2. Rozwiąż zadania (ciepło właściwe dla różnych substancji odczytaj z rys. 1 lub z tabeli na końcu podręcznika):

    Zadanie 1

    Korzystając w wykresu zależności zmian temperatury w funkcji dostarczonego ciepła dla wody i gliceryny (rys. 2) oblicz ciepło właściwe wody i gliceryny.

    Zadanie 2

    Oblicz, ile wody można podgrzać, dostarczając 20kJ energii, jeśli chcemy zmienić jej temperaturę:

    1. od 10°C do 50°C
    2. od 20°C do 90°C

    Zadanie 3

    Oblicz ilość energii potrzebnej do podgrzania o 10°C wody w basenie o wymiarach 25m x 10m x 2m. Masa 1m3 wody wynosi 1000kg.

    1. od 10°C do 50°C
    2. od 20°C do 90°C
  3. Wszystkie zadania rozwiąż i zapisz w zeszycie przedmiotowym.
  4. Rozwiązania prześlij na email: kaczorowski.zdzislaw1@gmail.com.

...::|zk4cz|::...Opracowanie tematu w pdf


Materiały:

Podręcznik - str. 176 - 179, internet.

Obejrzyj film:

Przewodnictwo cieplne polega na przekazywaniu energii pomiędzy częściami ciała, których temperatury są różne. Ze zjawiskiem tym mamy do czynienia, gdy wydzieloną część ciała podgrzejemy. Po pewnym czasie, dzięki przekazywaniu energii, temperatura ciała wyrówna się.

Przewodzenie ciepła odbywa się zarówno w ciałach stałych, jak i cieczach oraz gazach. Jednak w cieczach i gazach proces przewodzenia ciepła zachodzi wolniej niż w ciałach stałych. Wyjątkiem są tu ciekłe metale.

Najlepszymi przewodnikami ciepła są metale. Przyczyna tkwi w tym, że w procesie przenoszenia energii wewnętrznej biorą udział nie tylko atomy, ale także występujące w nich swobodne elektrony.

Mechanizm przewodnictwa cieplnego oparty jest na bezpośrednim przekazywaniu energii kinetycznej między cząsteczkami lub atomami materii.

Ze względu na zdolność transportowania energii cieplnej substancje dzielimy na:

  1. przewodniki ciepła – to materiały, które łatwo i szybko transportują ciepło.
  2. izolatory cieplne – transport energii cieplnej zachodzi w nich wolno.

    Najlepszym izolatorem cieplnym jest próżnia – nie ma w niej cząsteczek i atomów, brak więc możliwości bezpośredniego przekazywania energii cieplnej od cząsteczki do cząsteczki. Drugie miejsce w tej kategorii zajmują gazy – duże odległości między ich cząsteczkami utrudniają przekazywanie energii od cząsteczki do cząsteczki.

    Dobrymi izolatorami są też materiały porowate, czyli takie, w których strukturze znajdują się pęcherzyki powietrza – należą do nich: pierze, futro, wełna oraz sztucznie wytworzone pianki poliuretanowe, styropian itp.

Rozwiąż zadania: 1 - 6 ze str. 169 z podręcznika.

Zrób zdjęcia dokumentujące twoją pracę i prześlij na moją pocztę.

L.p. Opis i inne materiały Film
1

Energia potencjalna (VII)

2

Praca (VII)

3

Energia kinetyczna (VII)