PEDAGOG SZKOLNY

PONIEDZIAŁEK WTOREK ŚRODA CZWARTEK PIĄTEK
1130 - 1245 845 - 945
945 - 1050
1040 - 1425 1130 - 1230

"W czasie deszczu (koronawirusa) dzieci się nudzą". Te słowa piosenki Jeremiego Przybory obecnie nabierają nowego szczególnego wymiaru. Brak kontaktu z rówieśnikami, wycieczek, wyjść do kina, przymusowa izolacja i ograniczenia - wszystko to zmusza nas do poszukiwania nowych sposobów spędzania czasu wolnego. Pozostaje jeszcze telewizja, programy komputerowe i internet. Może jednak warto poszukać innych inspiracji i skierować uwagę naszych dzieci na inne sposoby spędzania czasu wolnego. Oto kilka pomysłów. A może sami coś wymyślicie?

  1. Odrysowywanie cienia
    Czy to słońce, czy światło z lampki każdy punkt świetlny sprawia, że nasze ukochane zabawki rzucają cień. A gdyby tak z odrysowanych cieni naszych ulubionych zabawek stworzyć wspólnie z dzieckiem rysunek?
  2. Kamienne litery
    Kamienne litery, to ciekawy pomysł na zabawę i naukę z wykorzystaniem naturalnych elementów przyrody dla młodszych dzieci. Można w ten sposób wprowadzić dziecko w świat samogłosek i sylab. Układnie literek z kamyków to świetna zabawa sensoryczna i twórcza.
  3. link do strony Kamienne litery – alfabet do druku, wyklejania, układania i malowania - kliknij

  4. Kolorowe figury z folii
    Kolorowe figury z foli to świetna propozycja dla najmłodszych dzieci oraz przedszkolaków. Podczas takiej zabawy dziecko układa różne wzory pobudzając niezwykle działanie wyobraźni. Małe paluszki mają przy okazji świetny trening przygotowujący do nauki pisania. Poznajemy figury, kolory, a także pojęcie zbiorów.
  5. link do strony Kolorowe figury z folii - kliknij

    link do strony Nauka figur geometrycznych w zabawie - kliknij

  6. Karty pracy do wyklejania plasteliną
    to świetna propozycja dla najmłodszych dzieci. Działania twórcze, lepienie, ugniatanie, manipulowanie i wyklejanie rozmaitych plastelinowych kolaży daje dzieciom bardzo wiele możliwości. Zaczynając od prostej tęczy, gdzie uczymy się kolorów i liczenia:
  7. link do strony Karty pracy do wyklejania plasteliną - kliknij

  8. Znaki drogowe do druku i kolorowania
    Wspaniały sposób na poznanie podstawowych zasad ruchu drogowego w formie zabawy.
  9. link do strony Znaki drogowe do druku i kolorowania - kliknij

    Zachęcamy do poszukiwania inspiracji nie tylko z internetu.

  1. Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
  2. Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
  3. Udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
  4. Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
  5. Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
  6. Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
  7. Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
  8. Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w:
    • rozpoznawaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki,
    • udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Życie domowe składa się z różnych obowiązków, które należą do poszczególnych członków rodziny. Od naszych pociech wymagamy stosowania się do ustalonych zasad, takich jak m.in. utrzymywanie porządku w swoim pokoju, sprzątanie po posiłkach, opieka nad zwierzętami. Jednak, aby dziecko zaczęło nas słuchać, w pierwszej kolejności musimy zbudować właściwy rodzicielski autorytet.

Autorytet – co to takiego?

By być dla kogoś autorytetem, musimy z nim przede wszystkim zbudować więź. Dziecko powinno czuć, że rodzic zawsze znajdzie dla niego czas, nawet jeśli będą to krótsze chwile. Powinno móc się z rodzicami zarówno bawić, jak i zdobywać wiedzę, a także poznawać reguły panujące w domu. Powtarzalność i rutyna budują poczucie bezpieczeństwa, a jasne określenie zasad sprawia, że dziecko wie, czego może się spodziewać i jakie są konsekwencje poszczególnych działań. Przestrzeganie reguł (oczywiście zawsze dostosowanych do wieku i możliwości dziecka) powinno być, szczególnie na początku, wyraźnie doceniane – maluch musi mieć poczucie, że rodzice dostrzegają jego zaangażowanie i starania. Dzięki takiemu podejściu dziecko dość szybko oswaja się z obowiązkami i w pewnym momencie nie potrzebuje już pochwał, by rozumieć, że każdy w rodzinie ma swoje zadania, które mają pozytywny wpływ na wszystkich i są stałym elementem domowego życia.

Najczęstsze błędy wychowawcze

  1. Zbyt wiele poleceń naraz, co sprawia, że dziecko jest zdezorientowane i tak naprawdę nie rozumie, czego od niego wymagamy.
  2. Brak kontroli nad zleconymi zadaniami.
  3. Tzw. polecenia fotelowe, czyli prośby wykrzykiwane z drugiego pokoju (których dziecko nie może usłyszeć) albo w momencie, kiedy maluch jest rozkojarzony i zajęty innymi czynnościami.
  4. Brak konsekwencji w podejściu do dziecka (raz stawianie mu wymagań, innym razem odpuszczanie).
  5. Odmienne stanowiska obojga rodziców (jedno określa zasady, drugie pozwala je łamać).

Jak osiągnąć sukces wychowawczy?

Oto pięć podstawowych kroków, dzięki którym nie tylko uda nam się namówić dziecko do spełniania naszych próśb, ale wzmocnimy także swój rodzicielski autorytet.

  1. Na początku musimy przyciągnąć uwagę dziecka, np. dotykając lekko jego ramienia, nawiązując kontakt wzrokowy lub wypowiadając imię.
  2. Polecenie, które do niego skierujemy, powinno być konkretne, wyrażone prostym językiem i krótkie (2-4 słowa) – np. "Wyprowadź teraz psa".
  3. Aby upewnić się, że dziecko usłyszało i zrozumiało komunikat, prosimy o powtórzenie naszej prośby.
  4. Powinniśmy być gotowi na kilkukrotne przypomnienie naszego polecenia – zanim nasze dzieci nabiorą dobrych nawyków i nauczą się wypełniać swoje obowiązki, minie trochę czasu, dlatego potrzebna jest do tego cierpliwość i wyrozumiałość.
  5. Na koniec pamiętajmy, by samemu dopilnować i sprawdzić, czy dziecko spełniło naszą prośbę – na tym etapie kontrola rodzicielska jest niezbędna.

Jak być bardziej skutecznym?

Najważniejsza jest forma naszych komunikatów. Polecenia nie tylko powinny być jasne i konkretne, ale również, w miarę możliwości, tak skonstruowane, by nie pojawiło się w nich słowo ”nie”. Zawsze skuteczniejszą prośbą okaże się zdanie „Usiądź przy stole” od zakazu „Nie biegaj po pokoju”. W naszych rozmowach z dzieckiem unikajmy wszelkiego typu złośliwości czy ironicznych uwag, bowiem one przyniosą dokładnie odwrotny skutek. Istotny jest właściwy dobór słów oraz atmosfera, która towarzyszy naszym prośbom. Im bardziej będziemy panować nad swoim głosem, mówić spokojnie, kontrolując gesty i mimikę, tym większe prawdopodobieństwo, że dziecko również podejdzie z podobnym spokojem do zadania, które mu zlecimy. W tym wszystkim nie zapominajmy o chwaleniu dziecka i docenianiu jego aktywności.

RADY DLA RODZICÓW

  1. Powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że dziecko często nie będzie zadowolone, kiedy będziemy czegoś od niego wymagać. To naturalne. Maluch ma prawo się zezłościć, a naszym zadaniem jest podejść do całej sytuacji spokojnie i być gotowym na rozmowę.
  2. Wszelkie zasady i reguły ustalajmy wspólnie, najlepiej zapisując je na kartce i wieszając w widocznym miejscu. Dzięki temu nasze dzieci poczują się częścią całego zespołu, będą wiedziały, że mają realny wpływ na to, co się dzieje w domu i zrozumieją, że każdy ma obowiązki, ale i prawa.
  3. Pamiętajmy, że wychowywanie to nie tylko formułowanie zakazów i nakazów, ale wzajemna troska, zainteresowanie i wspólne spędzanie czasu w przyjaznej atmosferze. Mądra miłość wymaga, ale jednocześnie potrafi być cierpliwa i wyrozumiała.

Agnieszka Gąstoł: psychoterapeuta, psycholog, pedagog specjalny

Zapamiętujemy lepiej:

  1. jeśli powtarzamy materiał ze zrozumieniem (zrozumienie).
  2. gdy podejmujemy naukę częściej i przyswajamy materiał mniejszymi porcjami (rozłożenie nauki w czasie).
  3. recytując na głos (uczenie się na głos).
  4. gdy ilość powtórzeń jest większa niż konieczna do nauczenia się materiału (utrwalanie).
  5. powtarzając raczej całości niż części (zasada całości).
  6. gdy powiemy sobie, że możemy (zaufanie we własne możliwości).
  7. to, co kontrastuje z tłem.

Zapominamy informacje ponieważ:

  1. jesteśmy roztargnieni lub mamy problem ze skupieniem się,
  2. nie używamy zapamiętywanych informacji i nie powtarzamy ich.

Przerwy w nauce

  1. Im dłuższy i trudniejszy jest materiał, tym więcej powinno być seansów uczenia się, rozłożonych w czasie.
  2. Im trudniejszy jest materiał, tym krótsze powinny być przerwy.
  3. Im bardziej zwarta jest struktura materiału, tym dłuższe mogą być przerwy.
  4. Im dłużej trwa uczenie się, tym większa powinna być następująca po nim przerwa.
  5. W początkowym stadium uczenia się pożądane jest, żeby pierwszy seans był długi, a przerwa po nim krótka (zapamiętywanie); następne seanse uczenia się mogą być krótsze, przerwy dłuższe (utrwalanie).
  6. W uczeniu się młodszych dzieci pożądane są krótsze seanse i krótsze przerwy.
  7. Osoby szybciej zapominające powinny stosować krótsze przerwy.

HARMONOGRAM POWTÓREK JESZCZE RAZ

  1. I powtórka: 15-minutowa - w tym samym dniu
  2. II powtórka: 10-minutowa - następnego dnia
  3. III powtórka: 5-minutowa - po 24 godzinach
  4. Kolejne powtórki: 2-3 minutowe - przez 3-4 kolejne dni

JAK ODRABIAĆ PRACE DOMOWE

  1. Wycisz się przez ok. 5-10 min.
  2. Ustal, co masz zadane.
  3. Rozpisz na kartce harmonogram zadań, od najważniejszych do mniej ważnych.
  4. Ucz się, tzn. metodą „płodozmianu”, tzn. naprzemiennie przeplataj przedmioty ścisłe z humanistycznymi.
  5. Ucz się intensywnie przez 30-45 min., najlepiej chodząc, gestykulując, mówiąc na głos.
  6. Sporządzaj kreatywne notatki - mapy myśli.
  7. Po 30-45 min. nauki zrób 2-3 minutową przerwę, podczas której powinieneś być w ruchu.
  8. Przewietrz pokój!

HARMONOGRAM PRZERW

  1. I przerwa 2-3 min. po 30-45 min. nauki
  2. II przerwa 3-5 min. po kolejnych 30-45 min nauki
  3. III przerwa 5-10 min po kolejnych 30-45 min nauki
  4. IV przerwa 30 min regeneracyjna po ok. 2 godz. cyklu nauki
  1. Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
  2. Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję- poczucia bezpieczeństwa.
  3. Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze wogóle możliwe.
  4. Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
  5. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
  6. Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
  7. Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
  8. Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga.
  9. Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
  10. Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
  11. Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
  12. Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To, dlatego nie zawsze się rozumiemy.
  13. Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
  14. Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
  15. Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
  16. Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
  17. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia.
  18. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śnił
  19. Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
  20. Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.
  21. Nie bój się miłości. Nigdy.
  1. Należy jak najwcześniej poinformować wychowawcę klasy o trudnościach dziecka; omówić jego problem oraz poprosić o współpracę, poradę, instruktaże do pracy z dzieckiem w domu.
  2. Trzeba interesować się postępami dziecka. Rodzice powinni systematycznie uczęszczać na zebrania klasowe i wykazywać zainteresowanie problemami dziecka. Ważne jest również odpowiednie zachowanie rodzica po przyjściu z wywiadówki, należy powstrzymać negatywne emocje. Najlepiej dać sobie czas na wyciszenie, by później podczas rozmowy z dzieckiem przekazać mu pozytywne informacje o nim jak i negatywne, gdy pojawią się problemy wspólnie ustalić ich rozwiązanie.
  3. Bardzo istotna jest pomoc dziecku w odrabianiu lekcji – Rodzicu wspieraj, ale nie wyręczaj. Dziecko z "trudnościami w nauce" winno wykonywać więcej ćwiczeń utrwalających materiał szkolny. Warto w domu też wspólnie powtarzać materiał z lekcji, aby nie dopuścić do nagromadzenia się zaległości, które w konsekwencji mogą doprowadzić do tego, że dziecko nie będzie w stanie sprostać wymaganiom szkolnym. Pomagając dziecku w odrabianiu zadań domowych nie należy go wyręczać, lecz wdrażać do samodzielnej pracy. W razie zauważenia trudności trzeba pomóc dziecku w taki sposób, aby nie czuło własnej nieudolności. Pracy z dzieckiem w domu powinien podjąć się rodzic bardziej opanowany, spokojniejszy, bardziej tolerancyjny na niepowodzenia dziecka czyli nie ten kto jest "mądrzejszy", ale ten, kto ma najwięcej cierpliwości. Rodzic winien dopilnować, aby dziecko miało zawsze odrobioną pracę domową, spakowany plecak, niezbędne przybory do szkoły na następny dzień, itp.
  4. Nie należy przeceniać znaczenia oceny. Oceny otrzymane w szkole decydują o tym czy dziecko jest radosne, smutne, akceptowane czy odrzucone. Istotne jest, aby rodzic doceniał zawsze pracę dziecka, jego zaangażowanie w pracę, chwalił nawet za najmniejsze osiągnięcia. Dziecko będzie wtedy zadowolone i zmobilizowane do dalszego wysiłku. Rodzic nie powinien porównywać ocen swojego dziecka z ocenami rówieśników czy rodzeństwa.
  5. Rodzic winien motywować dziecko do nauki. Motywacja jest siłą do nauki, a skutecznym środkiem jest np. drobna nagroda, uznanie rodziców. Jeśli rodzic będzie interesować się tym, co dziecko robiło w szkole, przeglądać na bieżąco zeszyty dziecka, czytać wspólnie notatki z zajęć, chwalić dziecko gdy wykona ćwiczenie poprawnie – wtedy dziecko będzie czuło satysfakcję z własnych osiągnięć i chętniej będzie się uczyło. Dziecko powinno wiedzieć, że rodzice są po jego stronie i może zawsze na nich liczyć. Ważne jest zapewnienie atmosfery zrozumienia, akceptacji i życzliwości.
  6. Istotne w postępowaniu rodzica jest budowanie w dziecku poczucia jego własnej wartości. Dziecko będzie pozytywnie myślało o sobie, gdy będzie miało poczucie własnej wartości. Znaczną rolę w budowaniu poczucia wartości dziecka ma wychowanie. Dziecko tworzy wiedzę o sobie na podstawie usłyszanych informacji, od najmłodszych lat myśli o sobie, analizuje co mówi o nim otoczenie. Z uwagi na to istotna jest pozytywna komunikacja, wzmacnianie, pochwały w odniesieniu do realnych sytuacji i zachowań dziecka.
  7. Opracowanie planu dnia i organizacja czasu wolnego. Dziecku należy w ciągu dnia wyznaczyć czas na naukę oraz czas wolny od zajęć. Bez pomocy rodziców we właściwym zaplanowaniu i zorganizowaniu dnia, dziecko zwłaszcza małe, szybko się zniechęci, gdyż nie poradzi sobie z organizacją czasu. Odpowiednią ilość czasu należy przeznaczyć na odrabianie lekcji i naukę. Konieczne jest zadbanie także o odpoczynek. Najlepszą formą spędzenia wolnego czasu jest aktywność fizyczna – np.: zabawa na świeżym powietrzu, jazda na rowerze, ma to bardzo duże znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka. Ważne jest również wspólne spędzanie czasu wolnego np.: rodzinne spacery, wspólne wyjście na lody, wycieczki, gry stolikowe. Ważne jest stopniowanie trudności – najpierw należy wykonywać zadania trudniejsze, które wymagają więcej energii, a później przejść do zadań łatwiejszych.
  8. Ograniczenie sytuacji, które mogą działać na dziecko rozpraszająco. Gdy dziecko ma problemy z koncentracją uwagi, należy ograniczyć mu podczas pracy wszelkie bodźce, które by mu przeszkadzały (głośna muzyka, odgłosy z innych pomieszczeń, rozmowy telefoniczne itp.). Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę. Obserwując u dziecka podczas ćwiczeń spadek zainteresowania, rozprężenie uwagi, należy przerwać ćwiczenia i zorganizować mu np.: zabawę słowną w dokończenie wyrazów, kto powie więcej wyrazów na daną literę, kilka ćwiczeń ruchowych, czy chwilę rozmowy przy herbatce i ciastku, itp.